คอลลาเจนโมเลกุลใหญ่และเล็ก

คอลลาเจนแบ่งได้เป็น คอลลาเจนโมเลกุลใหญ่ และคอลลาเจนเปปไทด์โมเลกุลเล็ก
เหงือกในอาหารที่เรากินตามปกตินั้นมีโปรตีนโมเลกุลขนาดใหญ่โดยมีน้ำหนักโมเลกุลตั้งแต่ 300,000 ดาลตันขึ้นไป ซึ่งไม่ได้ถูกดูดซึมโดยตรงหลังการบริโภคแต่จะถูกย่อยเป็นกรดอะมิโนในระบบย่อยอาหารเพื่อรอการจัดระเบียบใหม่และมัน ไม่ทราบว่าในที่สุดแล้วจะสร้างคอลลาเจนขึ้นมาได้หรือไม่ซึ่งมีอัตราการดูดซึมต่ำมาก

ผู้คนควบคุมคอลลาเจนที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูงถึง 6,000 ดาลตันด้วยเทคนิคการแยกกรดเบสและเอนไซม์ และเรียกคอลลาเจนเปปไทด์ว่า เปปไทด์เป็นสารระหว่างกรดอะมิโนและโปรตีนโมเลกุลขนาดใหญ่ กรดอะมิโนตั้งแต่สองตัวขึ้นไปจะถูกทำให้ขาดน้ำและควบแน่นเพื่อสร้างพันธะเปปไทด์หลายตัวเพื่อสร้างเปปไทด์ และเปปไทด์หลายตัวถูกพับหลายระดับเพื่อสร้างโมเลกุลโปรตีน เปปไทด์เป็นชิ้นส่วนโปรตีนที่แม่นยำซึ่งมีโมเลกุลขนาดนาโนเมตร ซึ่งสามารถดูดซึมได้ง่ายโดยกระเพาะอาหาร ลำไส้ หลอดเลือด และผิวหนัง และมีอัตราการดูดซึมสูงกว่าโปรตีนโมเลกุลขนาดใหญ่มาก

คอลลาเจนเปปไทด์ที่มีน้ำหนักโมเลกุล 6,000 ดาลตันหรือน้อยกว่า แบ่งออกเป็นเปปไทด์ที่มีน้ำหนักโมเลกุล 1,000-6,000 ดาลตัน และเปปไทด์ที่มีน้ำหนักโมเลกุล 1,000 ดาลตันหรือน้อยกว่า โดยทั่วไปจำนวนกรดอะมิโนในโอลิโกเปปไทด์จะอยู่ระหว่าง 2 ถึง 9 ตัว ตามจำนวนกรดอะมิโนในเปปไทด์มีชื่อที่แตกต่างกัน: สารประกอบที่เกิดจากการควบแน่นของการขาดน้ำของโมเลกุลกรดอะมิโนสองตัวเรียกว่าไดเปปไทด์และโดยการเปรียบเทียบเดียวกันมีไตรเปปไทด์, เตตราเปปไทด์, เพนตะเปปไทด์ ฯลฯ จนถึงเก้า เปปไทด์; โดยปกติสารประกอบที่เกิดจากการควบแน่นของการขาดน้ำของโมเลกุลกรดอะมิโน 10-50 โมเลกุลเรียกว่าโพลีเปปไทด์
ในปี 1960 ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าโอลิโกเปปไทด์สามารถดูดซึมได้โดยไม่ต้องผ่านทางเดินอาหาร ซึ่งสามารถลดภาระของระบบทางเดินอาหารและตับได้อย่างมาก และปรับปรุงการดูดซึม และสามารถมีส่วนร่วมในการสังเคราะห์คอลลาเจนของมนุษย์ได้โดยตรงโดยไม่แตกตัวเป็นกรดอะมิโน ในขณะที่เปปไทด์ไม่สามารถบรรลุสิ่งเหล่านี้ได้
ดังนั้นคุณควรใส่ใจกับน้ำหนักโมเลกุลของคอลลาเจนเปปไทด์เมื่อซื้อ